มหาวิทยาลัยชาวบ้านลานหอยเสียบ จะนะ สงขลา

ใครบ้างจะรู้ว่า กะปิ ที่เราหาซื้อกันได้ทั่วไปในท้องตลาดนั้น

กว่าจะแปรรูปออกมาเป็นกะปิได้ ไม่ง่ายเลย...

หลังคลื่นซัดกระหน่ำอย่างรุนแรงในท้องทะเล

ก็มาถึงช่วงคลื่นลมเงียบสงบ

ทะเลเริ่มราบเรียบ ฤดู “กุ้งเคย” มาเยือน...

ระหว่างเดือน พฤศจิกายนถึงเดือนมีนาคมของทุกปี

ชาวประมงในพื้นที่ตำบลสะกอม และตำบลตลิ่งชัน

(อำเภอจะนะ จังหวัดสงขลา)รอคอยความสนุกสนาน

ที่มาพร้อมกับอาหาร และรายได้จากการจับกุ้งเคย

จนบางครั้งทำให้ลืมความเหน็ดเหนื่อยไปได้

ผู้คนเกือบทั้งหมดที่อาศัยอยู่ชายฝั่งทะเล

บางคนแม้จะไม่ได้ทำประมงเป็นอาชีพหลัก

ก็เตรียมพร้อมที่จะมาจับกุ้งเคยด้วยความชำนาญ

ที่ฝึกฝนกันมาแต่เล็กแต่น้อย

ชาวประมงพื้นบ้านสามารถจับกุ้งเคยได้โดยไม่ต้องมีเครื่องยนต์กลไก เทคโนโลยีที่ทันสมัยอย่างประมงพาณิชย์

เพียงใช้ ถุงดักเคย ถุงรุน





หรืออาจมี “ตีนต่อ” ที่ทำจากลำไม้ไผ่สวมที่เท้า

เดินลงไปในทะเลที่ลึกประมาณ เมตรกว่าๆ

มองไกลๆ เหมือนคนเดินบนผิวน้ำ

เริ่มจับ “กุ้งเคย” กันตั้งแต่เช้ามืด

เมื่อได้กุ้งเคยจำนวนมากพอก็เริ่มกระบวนการทำกะปิ

ซึ่งมีแตกต่างหลายหลายวิธี แต่หากเป็นกรรมวิธีพื้นบ้านดั้งเดิมแล้วล่ะก็

จะได้กะปิ หรือ “เคย” ที่มีรสชาติอร่อย กลิ่นหอม สีสวยตามธรรมชาติ

นั่นคือ “การตากตัวสด”

เริ่มด้วยการนำ “กุ้งเคย” มาคลุกเกลือให้ทั่ว แล้วตากแดดสายๆ จนถึงบ่าย

เก็บขณะที่ยังมีแดดร้อนเปรี้ยงๆ อยู่ เพราะถ้าตากทิ้งไว้จนแดดร่ม

อาจมีแขกไม่ได้รับเชิญมาเยือน...แมลงวัน...นั่นเองค่ะ

ต้องระวังกันอย่างมาก

จากนั้นเอา "กุ้งเคย" มาตำโดยใช้ครกไม้อันใหญ่  หรือใช้เครื่องบดก็ได้

หมักเก็บไว้ในโอ่งให้มิดชิด 1 คืน

เช้ารุ่งขึ้นจึงนำมาบดและตาก ซ้ำอีก ทำอย่างนี้ ประมาณ 2-3 ครั้ง

หลังจากนั้นหมักทิ้งไว้นานประมาณ 6 เดือน ถึง หนึ่งปี

จะได้กะปิคุณภาพดีหอมอร่อย สีสวยโดยไม่ต้องใส่สีผสมลงไป

และมาถึงมือผู้บริโภคอย่างเราๆ ท่านๆ ในที่สุด

ชาวประมงพื้นบ้านสองตำบลนี้เกือบทั้งหมดเป็นพี่น้องมุสลิมค่ะ

เค้าบอกว่าตามหลักการศาสนาอิสลามนั้น

“อัลลอฮฺประทานท้องทะเลอันอุดมสมบูรณ์มาให้มนุษย์ทุกคน

เราสามารถทำมาหากินได้ พร้อมๆ กับมีหน้าที่ดูแลรักษาไว้ให้ลูกหลานมีกินมีใช้กันต่อไป

แต่ไม่มีสิทธิ์ครอบครองหรือทำลาย”

ที่มา http://www.oknation.net